Things with Zeycan

CHUNGKİNG EXPRESS İNCELEME      Son zamanlarda yalnız yaşadıkça yazmalarım ve ilhamım arttı ama bu yazıların hepsi dergilere gitti. Şimdi bloğumun uzun zaman öyle tıkanıp kaldığını fark edince bari bir film yazısı yazayım düşüncesi oluştu. Madem öyle Chungking Express'ten başlayalım.  Bu film İnstagram'da takip ettiğim bir sayfada Şef Salatası sahnesi ile ilk olarak karşıma çıkmıştı. Faye Woo'nun müthiş tavırları ilgimi çekti ve hemen izleme listeme girmiş oldu. Allah'ım ben filmin ilk yarısını annemle memlekette izlerken uyuşturucu piyasası, gizemli kadın vs. herhalde olaylar olaylar olacak kafasında idim. Ne yalan söyleyim kadının müthiş havası dışında beni çeken bir şey olamadı hep bir olay beklediğimden ötürü sanırım. Daha sonra asıl yaşadığım yere dönüp yalnız yaşamaya devam ettiğim ve bunun aile evinden "henüz" dönmüş olduğum için daha da zorlu hissettirdiği zamanlarda filmin devamını izledim. Ben bu sefer polis 633'e ve Faye'e aşık oldum. Adam o

ÖLÜM VAR, ÖYLEYSE YAŞAYALIM   Çok yoğun bir günün ardından oradan oraya koşturmuş, bir sürü sıra beklemiştim. Sabahtan beri aç olduğum için karnımı doyurmak adına bir yerlere girdiğimde kendini bilmez bir adamın çocuğunun yanında karısına bağırmasına şahit oldum. Şehir, modernite, herkes çok mu mutlu gibi şeyler düşünüyordum o sırada. Birden bütün düşüncelerim o tek gerçeklikle yıkıldı. Benim müdahale etmem ve etmemem sorunsalı etrafında düşünürken çok öfkelendiğimi ve bu öfkeyle kalkarsam zararla oturacağıma karar vermiştim ki kadın müdahale etti; bağırma diyerek. Neyse işte ardından bir hat taşıma işlemi yüzünden babamı meşgul ettiğim ıvır zıvırlarla babamla aramız gerilmişti. Kafamda bütün bunlar ile yolda yürüyordum. Hayat acımasızdı ve ben yalnız... Yürüyüşüm devam etti. Kulakığımı takmıştım. En sevdiğim alacakaranlık vakitlerinde camekan önlerinden akıp geçiyordum. Yürüdüm, yürüdüm. Düşünceler çok uzaklaşmıştı. Önce tatlı bir rüzgar esti. Sonra önüme çok hoş şehir manzaraları düş